Bu gün, nüfusumuzun yarısı kadınlardan oluşmasına rağmen kadınlarımızın fiili olarak “eşit yurttaş” olamadıkları, siyasette eşit temsil haklarının olmadığı açıktır. Eğitim ve istihdamda alt sıralarda yer alan kadın, günümüzde şiddet, taciz ve ölümle burun buruna yaşamaktadır. Ne acıdır ki, yine kadınların doğurup, büyüttüğü ve eğittiği(!) erkekler, dünyanın kendilerinin çevresinde döndüğüne inanmakta, inandırılmaktadır!! Kız çocukları ise, annelerinin kaderini, yine annelerinin verdiği eğitimle yaşamak zorunda bırakılmaktadır. Bir zamanlar, okuma yazma kursları verilirdi. Günümüzde annelere, kadının sosyal hayattaki yerinin ne olduğu, dizini kırıp evde oturmak yerine, hayata bütünüyle katılmak zorunda oldukları öğretilmelidir. Erken yaşta evlenmelerin, kadının şiddet, taciz görmesine engel olacak eğitimlerin verilmesi ve yasaların buna göre düzenlenmesi gereklidir.
Bu yasaların çıkartılmasında Meclisteki kadın milletvekillerinin katkısının çok daha etkin olması gerekmektedir. Bu durumda yapılacak ilk şey, kadının siyasetteki yerinin sağlamlaştırılması ve daha çok katılımın sağlanması için gerekli düzenlemelerin yapılmasıdır. Öyle %10, %15 gibi kotalarla bu iş olmaz. Çünkü bu kotalar uygulanırken kadınlar, en alt sıraya sadece süs olsun diye konulmaktadır. Eşit yurttaş olabilmek için, eşit seçilme hakkının olması gerekmektedir. Erkek egemen bir toplum değil, birlikte yaşayan, birlikte karar veren toplum yaratmak zorundayız.
Bu gün, bir sürü tebrik mesajı alacağız. Suni, sadece bak ben seni kutluyorum daha ne istiyorsun mesajları. Kadın ne mi istiyor? Siyasette daha etkin olmak, istihdamda daha çok yer almak, sokakta daha rahat yürümek, sevgi taşması sonucu öldürülmemek, yönetimde daha çok pay sahibi olmak, güzel nesiller yetiştirmek için iyi bir eğitim almak…
Bu gün seçme hakkımızın verilişinin yıl dönümünü kutlayabilirsiniz, ama seçilme hakkımızın önündeki engeller kalkmadan yapılacak kutlamanın bir anlamı olduğuna inanmıyorum… Yine her şey yarım kalacak.